Chorzów
Z kart historii
Krótka historia społecznego ogniska muzycznego w Chorzowie
- 01 stycznia 1950 roku nastąpiło przejęcie Miejskiej Szkoły Muzycznej w Chorzowie przez Ministerstwo Kultury i Sztuki i nadano mu rangę Państwowej Szkoły Muzycznej. Wraz z przejęciem i zobowiązaniami narzucono szkole limity przyjęć. Spora liczba uczniów została pozbawiona możliwości uczenia się gry na instrumentach. 01 września 1951 roku przy chorzowskiej szkole ówczesny dyrektor Tadeusz Blat – Borowski utworzył Ośrodek Kształcenia Muzycznego przekształcony później w społeczne Ognisko Muzyczne w Chorzowie. Nauczano śpiewu solowego, gry na fortepianie, skrzypcach, akordeonie, prowadzono zajęcia teoretyczne i rytmiki. W październiku 1957 roku dyrektorem ogniska jak i szkoły został Czesław Domagała. Lata 60 i 70 to największy rozkwit ognisk nie tylko w Chorzowie. Ograniczone warunki lokalowe wymusiły utworzenie filii w Chorzowie Starym, Chorzowie II, Chorzowie Batorym i Świętochłowicach. W latach 1978 – 1994 prowadzono zajęcia umuzykalniająco – rytmiczne w przedszkolach. W grudniu 1979 roku na emeryturę przechodzi dyrektor Domagała. Funkcję tą powierzono Romualdowi Florianowi. Od chwili powstania do dnia dzisiejszego roczna liczba uczniów waha się w granicach 110 – 360. W czerwcu 2006 roku dyrektor R. Florian przeszedł na zasłużoną emeryturę.
- Społeczne Ognisko Muzyczne w Chorzowie od 01 grudnia rozpoczęło działalność w strukturach Stowarzyszenia Ognisk Muzycznych Artystycznych w Siemianowicach Śląskich. Dyrektorem placówki została Beata Barwińska. Obecnie prowadzimy naukę gry na: fortepianie, organach elektronicznych, gitarze klasycznej, gitarze elektrycznej i basowej, akordeonie, skrzypcach, flecie poprzecznym i prostym oraz innych instrumentach dętych oraz kształcimy w zakresie śpiewu solowego. W ramach odpłatności uczeń morze uczęszczać na zajęcia umuzykalniające. Zajęcia te są prowadzone indywidualnie i zgodnie z zasadą, że grać każdy może. Wiek uczestników jest nieograniczony.